در حالی که افکار عمومی منتظر رونمایی پزشکیان از کابینه پیشنهادی‌اش به مجلس است، هر از گاهی اخبار غیررسمی از احتمال این یا آن فرد برای تصدی یکی از وزارتخانه‌ها حکایت دارد. حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هم از این قاعده مستثنی نیست. امروز ۱۵ مرداد وب‌سایتی از انتخابِ نهایی وزیر خیر داد. این خبر تا این لحظه، یعنی ساعت یک بعدازظهر دوشنبه از سوی هیچ مقام رسمی تایید نشده است.
تماس «سفر امروز» با دو نفر از اعضای کارگروه معرفی وزیرز نیز نهایتا منجر به شنیده شدن این جمله شد: «من هم به اندازه شما مطلعم.»
اگرچه فرد مورد نظر یعنی حسن فرطوسی یکی از ۱۵ گزینه‌ای بود که پیش‌تر گزارش بهمن نامور مطلق، رئیس کمیته از آن‌ها نام برده شده بود اما مطرح شدن نام او امروز واکنش‌های نا‌همسویی را از سوی رسانه‌ها برانگیخته و این واکنش‌ها طبعا در ساعت‌های پیش‌ِ رو هم ادامه خواهد داشت.
دلیل این واکنش‌ها پیش از هر چیز غیرمرتبط بودن سابقه و اساسا نبود پیوندی روشن میان نام فرطوسی با حوزه‌های سه‌گانه وزارتخانه است. جست‌جوها برای پیبدا کردن ردی از او در فضای وب ما را به اطلاعات مختصری می‌رساند.
گرچه هنوز منبعی به طور رسمی این خبر رااعلام نکرده اما اگر این خبرغیررسمی درست باشد و امروز یا فردا کابینه‌ای معرفی شود با نام حسن فرطوسی به عنوان وزیر، طبعا اولین پرسش متوجه رئیس جمهور و البته معاون راهبردی او –که گفته میشود فرطوسی از نزدیکان اوست- خواهد بود. این‌که به راستی چه ملاکی برای انتخاب وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مد نظر بوده که سرانجام پس از آن‌همه بحث و نقد و جلسات متعدد، نهایتا گزینه‌ای انتخاب شد که تناسبی با تاکیدات رئیس جمهور بر مساله «تخصص» و «تجربه» ندارد. نظر به ارتباط ناچیز رزومه فرطوسی با زمینه‌های کاری وزارتخانه، اساسا دلیل حضور او در میان فهرست ۱۵ نفره هم روشن نبود، چه رسد به این‌که نهایتا به عنوان وزیر معرفی شود!
حسن فرطوسی کیست؟
اما حسن فرطوسی کیست؟ او ۴۶ ساله، متولد خرمشهر، دانش‌آآموخته پساکترای اقتصاد و فرهنگ، موسسه تجارت جهانی، دانشگاه برن و دکترای حقوق بین‌الملل از دانشگاه ژنو است. در سوابق تحصیلی‌اش پیش از آن به کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی سازمان مدیریت صنعتی وکارشناسی ارشد پیوسته معارف اسلامی و حقوق خصوصی از دانشگاه امام صادق(ع) اشاره شده است.
او سوابقی هم در تدریسو پژوهش دارد. A Portrait of Trade in cultural goods عنوان تالیف اوست. همچنین پژوهشگر و استاد مدعو در موسسات و دانشگاه‌ها از جمله موسسه تجارت جهانی، دانشگاه برن از دیگر سوابق اوست. انگلیسی، عربی و فرانسه بلد است.
مرتبط‌ترین بخش از سوابق او به وزارتخانه، سمت‌های اجرایی‌اش در حوزه فرهنگ و میراث فرهنگی است که به گواه رزومه‌لاش عبارتند از:
رئیس موسسه تنوع فرهنگی و توسعه پایدار برای صلح، ژنو، ۱۳۹۶ تاکنون، مشاور دبیرکل کمیسیون یونسکو، تهران، ۱۳۹۲-۱۴۰۱، مدیر فرهنگ و دفتر منطقه‌ای سازمان آموزشی، علمیو فرهنگ اسلامی (ISESCO) تهران، ۱۳۸۴ تا فروردین ۱۳۹۰، مشاور مدیر و عضو کابینه مدیر، دفتر منطقه‌ای سازمان آموزشی، علمی و فرهنی اسلامی (ISESCO) تهران، ۱۳۸۳-۱۳۸۴، مدیر ارتباطات بین‌الملل موسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی، تهران، ۱۳۸۴-۱۳۸۶، مدیر ارتباطات بین‌المللی معاونت بین‌الملل بعثه حج مقام معظم رهبری، تهران، فروردین-اسفند ۱۳۸۴، مدیر روابط عمومی و امور بین‌الملل موسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی، تهران، خرداد ۱۳۸۲-۱۳۸۳
***
بیشک نگاهی به تجربه‌های پیشین در ارتباط با انتصاب مدیران وزارتخانه، حتی رده‌های بعد از وزیر در سطح معاونت‌ها و مدیران کل هم به خوبی به ما نشان می‌دهد که در نظر نگرفتن موضوع مهمی مانند برخورداری از سوابق کار در بدنه وزارتخانه تا چه اندازه حوزه‌های تحت مدیریت این مدیران را دچار مشکل کرد. حال در نظر بگیرید وزیری به این وزارتخانه بیاید و بخواهد چارچوب‌های اجرایی و ساختار این دستگاه عریض و طویل را حین خدمت بشناسد. چیزی که دقیقا در منتها الیه فاصله با وعده‌های رئیس دولت چهاردهم قرار می‌گیرد. رئیس جمهوری که قول داده مدیران کابینه‌اش را با لحاظ کردن ملاک‌های توامانِ «تجربه» و «تخصص» معرفی کند.
باید صبر کرد و دید خبرغیرمنتظره‌ای که به طور غیررسمی مبنی بر تعیین قطعی وزیر منتشر شده، مقرون به صحت است یا این‌که گمانه‌ای بیش نبوده و نگرانی‌های مخاطبان وزارتخانه در بخش‌های سه‌گانه‌اش، محلی از اعراب ندارد.
