فتح باب هر نشریه‌ای، آدابی دارد. یکی آن‌که بنا به سنتی رایج، سطرهایی نوشته شود در باب راه و چشم‌‍‌اندازِ پیشِ‌رو. خواه نشریه‌ای چاپی باشد و یا برخط مانند «سفر امروز».
پُر پیداست که اهمیت صنعت-فرهنگ گردشگری و توان بالقوه آن برای ایجاد تحول اقتصادی و بهبود اوضاع مردم و کشور، نیاز به تایید این‌یکی و آن دیگری ندارد؛ با این حال اغلب گفتارها یا نوشتارها با موضوع گردشگری و امکان‌ها و امیدبخشی‌های آن، حدی از تازگی و طراوت دارند. انگار راز این تازگی مداوم، نقل تعبیر لسان‌الغیب از آن «قصه» عالم‌گیر باشد «کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است».
در آغازگاه این راه ذکر چند نکته برای آشنایی خوانندگان محترم ضروری به نظر میرسد؛ ما معتقدیم هر نشریه‌ای بنا به زمینه‌ای که برای درون‌مایه و محتوای خود در نظر گرفته، صدای طیفی از افکار عمومی است. حال وقتی بناست این درون‌مایه به وسعت صنعت-فرهنگ فراگیری چون «گردشگری» باشد، طبعا طیف مورد نظر مخاطبان ما به وسعت همه مردم خواهد بود. چرا که «سفر» فی‌نفسه موضوعی عمومی است و همه اقشار و افکار جاری و موجود در جامعه ر ا دربرمی‌گیرد. به عبارتی پیش از هر چیز باید از خود پرسید وقتی از گردشگری حرف می‌زنیم، از چه حرف می‌زنیم؟ پاسخ تحریریه «سفر امروز» به این پرسش روشن است. گردشگری برای ما امری‌ست جامع با وسعتی به اندازه یکایک آدم‌هایی که بر این کره خاکی نفس می‌کشند و روزگار می‌گذانند. بالطبع در مقیاس ملی نیز که بیشترین تمرکز ما بر آن خواهد بود، گردشگری مساله‌ای‌ست که با زندگی همه هموطنان‌مان نسبت مستقیم دارد. محصولی‌ست که ما برخورداری از آن را حق یکایک مردم، فارغ از هر طیف و سلیقه‌ای، می‌دانیم.
ما معتقدیم گردشگری، عرصه‌ای ذاتا فرهنگی‌ست که تنوع رسوم، ایده‌ها و آیین‌ها را به رسمیت می‌شناسد و وجود «دیگری» را با همه «دیگربودگی»اش ارج می‌گذارد. خصلتی که جهان ما آشکارا به گسترش آن نیاز دارد تا به جای نفی یکدیگر به زبانی مشترک برای شنیدن صدای هم دست پیدا کنیم. خواه در خانواده‌ای کوچک با اعضایی به تعداد انگشتان یک دست، خواه در جهانی با میلیاردها انسان که هر یک در عین تفاوت‌های طبیعی، اشتراکات بسیاری با دیگری دارد. گردشگری به مثابه «فرهنگ» می‌تواند حلقه واصلی میان انسان‌های مختلف از هر قوم و تیره و ملتی باشد.
در ابعاد اقتصاد ملی که بخش مهمی از کار ما در «سفر امروز» خواهد بود، معتقدیم توان این صنعت با عنایت به داشته‌های ایرن عزیز، فراتر از آن است که تاکنون پنداشته شده. گردشگری به عنوان صنعتی از بُعد زیست‌محیطی «سالم» و از حیث صرف منابع طبیعی کم‌هزینه، بی‌شک بهترین عرصه سرمایه‌گذاری برای آینده ایران است. صنعتی ارزآور، پردرآمد و بالقوه رافع بن‌بست‌های اقتصادی که اگر در تمهیدی ملی در کانون توجه دستگاه‌های متولی قرار گیرد، صدور محصولات آن –که با ورود گردشگر خارجی به ایران تحقق پیدا می‌کند- می‌تواند درآمد کشور را تا اندازه‌ای ارتقا دهد که تحقق بسیاری از ناممکن‌های امروز، امری بدیهی باشد. بهبود اوضاع معیشتی مردم، ایجاد فرصت‌های شغلی و کاهش چشمگیر بیکاری، رفع بازدارنده‌ها برای نشان دادن چهره واقعی و مسالمت‌جوی مردم ایران به افکار عمومی جهان، گشودن باب تعاملات فرهنگی، هنری، اجتماعی و اقتصادی با مردم دنیا و طبعا آشنا کردن آن‌ها با آداب، رسوم، باورها و به طور کلی جهان‌بینیِ بی‌شک جذاب انسان معاصر در این بخش از جغرافیای شرق عالم و بسیاری دیگر از دستاوردهای این‌چنینی، بی‌شک گوشه‌ای از اهمیت صنعت-فرهنگ گردشگری است.
«سفر امروز» برآمده از تفکری قائل به اهمیت بخش خصوصی است. امتیاز این نشریه برخط به یکی از نامآشنایان این حوزه تعلق دارد که اگرچه از یک سو سابقه‌ای قابل‌اعتنا در دستگاه‌های اجرایی متولی گردشگری در کارنامه‌اش دیده میشود، از سوی دیگر وقت و توش و توان خود را در سال‌های طولانی منتهی به امروز مصروف تقویت بنیه بخش خصوصی کرده است. بی‌شک این نشریه مستقل، همه تلاش خود را به کار خواهد بست که مطالبه‌گر حقوق عمومی مردم و بخش خصوصی از بخش دولتی باشد. چرا که معتقدیم راه برونرفت از بسیاری از مشکلات امروز مردم از رهگذر سپردن امور مختلف به خود آن‌ها عبور می‌کند. ما ایمان داریم که گردشگری اگر با تصمیم‌گیری‌ها و تصمیمسازیهای ضرور و متناسب با خواسته‌های به‌حق خود همراه شود، توامان عرصه «عدالت» و «توسعه» خواهد بود؛ و مگر سعادت یک ملت از راهی جز با این دو خط موازی می‌گذرد؟ و مگر رسالت یک رسانه چیزی جدای از روشنگری برای پیمودن مسیر سعادت عمومی است؟
